»» مدرسه خِرِز
تقریباً در همان دوره ای که سه امپراتور اخير به عرض اندام پرداخته بودند و نبوغشان را آشکار می کردند ، نوازندۀ دیگری در زمینه همراهی با آواز ، بلند آوازه شد . وی پاکو سِپِرو نام داشت و هنر آموختۀ مدرسۀ خرز بود . پاکوسپرو با خوانندگان صاحب سبكي همچون لاپِرلا ، لاپاکِرا و نابغه جوان آن دوره ، کامارون د لا ايسلا ، همکاری داشته است .
وی در سال 1978 به عنوان یک نوازندۀ کنسرتی ، آلبومی را به نام "Amuleto" ضبط کرد که اکنون اثری از آن یافت نمی شود . برای شنیدن توکه های پرطراوت پاکوسپرو که مربوط به آن دوران باشند، باید به آثار خوانندگانی که وی ایشان را همراهی نموده مراجعه کرد .در اين خصوص عناوینی همچون "Encuentros" اثر اِل لبریخانو و "Grandes del Flamenco Archivo. Belter" ، اثر تورّونِرو ، توصيه مي شوند.
مهمترین اثر تک نوازی پاکوسِپِرو که برای علاقمندان قابل دسترسی باشد ، "De Pura Cepa" است که در سال 2000 منتشر شده . آخرین اثر پاکوسِپِرو با نام"Corazon y Bordon" در سال 2004 ، توسط خود وی منتشر شد که مجموعه ای است از قطعات تنظیمی خودش .
نوازنده بزرگ دیگری که از پروردگان مدرسه خرز می باشد ، پاریّا دِ خرز(Parilla de Jerez) نام دارد كه در میان بهترین نوازندگان این عصر طلایی ازجایگاه در خور توجهی برخوردار است . وی همراهی کنندۀ ثابت و همیشگی خوانندگان بزرگی چون اِنریکه مورِنتِه ، خوزه مِنسه و خصوصاً لا پاکِرا دِ خِرِز بوده است .
پاریّای کوچک ، هنگامي كه جوان بود ، در بسیاری از ضبط های این بانوی خوانندۀ متولد خرز ، به عنوان گیتار همراه در کنار وی دیده می شد .
پاريّا همچنین آثاری را به عنوان نوازندةکنسرتی ارائه داده است که در بین آنها می توان به "Jandura" و "Nostalgia" اشاره کرد . هر دوی این آثار در دهه نود در خارج از اسپانیا ضبط و منتشر شدند و اکنون در دسترس نمی باشند .
در سالهای بعد ، ما به مورايتو چيكو بر می خوریم . نوازنده ای که پیشینۀ وی به نوازندگان با قریحه و صاحب سبکی چون خوآن مورائو و مانوئل مورائـو می رسد . در آلبوم های تک نوازی این گیتاریست مانند "Morao y Oro" و "Morao , Morao" حس و حال خرزی در عين هماهنگی و پیوستگی با دنیای مدرن فلامنکو ، به طرز محسوسی وجود دارد.
همچنین نوازندگی مورایتو به عنوان همراه آواز در كنار خوانندة بزرگ ، خوزه مِرسه ، در آثاري از قبیل "Lio" و "Confi de Fua" بطور قابل توجهی زیبا و بدیع است .
««از سویل تا کوردوبا
در این بررسی جغرافیایی از غرب به شرق باید توقفی در سِویل داشته باشیم . دیگر نوازندۀ پرآوازۀ این دوران اِنریکه دِ ملچور ، متولد سِویل می باشد که ضمن ادامه راه پدرش ، مِلچوردِ مارچِنا ، با غنی سازی آن به شیوۀ خودش ، فضای حسی جدیدی را خلق نمود
بدین ترتیب وجهة والای وی در میان نوازندگان همراه آواز به جایی رسید که چشم پوشی از نوازندگی اش را برای خوانندگان مطرح آن دوران مانند آنتونیا مایرِنا ، فسفوریتو ، کارمِن لینارِس ، خوزه مِنسِه و دیگران غیرممکن می ساخت .
انریکه با خواننده بزرگ همدوره اش، پوئِبلا دِ کاسایّا ، یک دوره همکاری طولانی داشتند و بصورت یاران جدایی ناپذیر در آمده بودند . هماهنگی و همفکری این دو هنرمند را می توان در آخرین آلبوم شان با نام "A mis Soledades Voy , de mis Soledades Vengo" دریافت . همچنین انریکه دِِ ملچور طراوات و لطافت نوازندگی اش را به عنوان یک نوازندۀ کنسرتی در آلبوم های تک نوازی اش مانند "La Nonche y el Dia" در سال (1991) ، "Cuchichi" در سال 1992 و "Bajo la Luna" در سال 1996 ارائه کرده است .
پاکو پِنيا گیتاریست بزرگ دیگری از اهالی کوردوبا ست که به علت انعکاس بین المللی کارهایش در زمینه گیتار فلامنکو ، لازم است که در این بررسی مورد توجه قرار گیرد .
وی مقیم لندن است و از همان جا فعالیت های هنری اش را در سطح بین المللی انجام می دهد .یکی از برجسته ترین آلبوم هایش "Misa Flamenco" نام دارد .
اثر قابل توجه دیگر پاکوپِنيا که نمونه های ارزشمند و زيبايي از اجراهايش را در آن گنجانيده ، آلبوم "Essential Flamenco Recordiag" مي باشد . وی همچنین بنیان گذار فیستوال گیتار کوردوبا و رشتۀ تحصيلي فلامنکو در کنسرواتوار روتردام هلند است .
«« از ساکرومونته
خوان هبیچوئلا نوازندۀ دیگری از ناحیۀ گرانادا ست که رموز هنر گیتار فلامنکو را از دستان ال اُوِخیّا (El Ovejilla) در ساکرومونته فرا گرفت . وی بیشتر یک نوازندۀ همراه محسوب می شود که با خوانندگان و رقاصان بزرگی چون گارسیا دِل ساکرومونته ، فِرناندا رومِرو ، ماریو مایا ، مانولو کاراکول ، رافائل فارینا ، کامارون دِ لا ایسلا و بسياري ديگر همکاری داشته است .
علیرغم کارهای ارزشمندی که خوان هبیچوئلا در دوران کاری اش ارائه کرده ، تا سال 1999 هیچ آلبومی از وی تهیه نشد ؛ تا اینکه در آن سال به عنوان بزرگداشت وی مجموعه ای از کارهایش جمع آوری و با نام "De la Zambra al Duende" منتشر شد . سه سال بعد ، یعنی در سال 2002 ، آلبوم دیگری از خوان هبیچوئلا با همکاری بزرگانی چون انریکه مورِنته ، خوان والدراما ، اِسترِیّا مورنته و رانكاپينو به علاقمندان عرضه شد .
فعالیتهای هنری خوان هبیچوئلا باعث شد تا راه برای رشد و پیشرفت برادرش په په هبیچوئلا هموارتر شود . په په برادر کوچکتر خوان بود که زمان شروع و اوج فعالیت های حرفه ای و هنرش اش کاملاً منطبق با خوانندۀ بزرگ گرانادایی ، انریکه مورنته است . این دو با هم کارهای زیادی عرضه کردند که دو تا از برجسته ترین شان آلبوم های "Despegando" و "Homenaje a Don Antonio Chacon" می باشد .
به علاوه ، په په ، اولین فرد ازخانواده هبیچوئلاست که به عنوان نوازندۀ کنسرت نیز فعالیت نمود و با ارائه آمار درخشانی چون "a Mandeli" در سال 1993 و "Habichuela en Rama" در سال 1997 و "Yerbaquena" در سال 2001 ، از شهرت و اعتبار قابل توجهی برخوردار شد . آلبوم اخیر کار مشترکی است که با همکاری هنرمندان هندی گروه "The BollyWood Strings" تهیه شده است .
«« و آلمِریا
«« و آلمِریا
در شرقی ترین نقطۀ اَندَلُس ، به یکی دیگر از ريشه هاي گیتار فلامنکوی مدرن بر می خوریم .در این ناحیه دو نوازندۀ بزرگ گیتار فلامنکو ، تربيت شدة مكتب غنی میگوئِل اِل توماته (Miguel el tomate) ، خود بنیان گذار شیوه های نوازندگی خاص خود شدند ؛ نینیومیگوئِل (Nino Miguel) و توماتیتو (Tomatito) .
نینیو میگوئل متولد و ساکن اوئِلوا بود و از وی متاسفانه مجموعۀ صوتی یا تصویری کاملی به صورت مستقل تهیه نشده است با این وجود وی خالق قطعات درخشانی همچون "Vals Flamenco" و "Brisas de Huelva" می باشد .
همچنین در مجموعۀ "Grandes Guitarras del Flamunco" که توسط شرکت فیلیپس تهیه و منتشر شده است ، موسیقی وی موجود می باشد که این نیز متاسفانه در حال حاضر قابل دسترسی نیست .آنچه که از این هنرمند توانا موجود است فقط کتاب نتی شامل شش قطعه از آثار وی با نام "Guitarra Gitana" می باشد که علاوه بر نت نویسی استاندارد ، تَبلِچِر نیز دارد .
و حالا توماتیتو . . . این ستاره و اعجوبۀ بین المللی گیتار فلامنکو در دورة مدرن . وی با آلبوم معروف و تاریخی "La Leyenda del Tiempo" که نوازندگی کامارون دلا ايسلا را به عهده داشت ، معروف شد .
توماتیتو به اعتراف خودش ، در این آلبوم و تا آن زمان ، پاکودلوسیا را به عنوان الگوی تمام و کامل پیش چشم خود داشت . پس از این آلبوم وی تا پایان عمر کامارون ، به همراهی و همکاری با این خوانندۀ افسانه ای ادامه داد که از میان کارهای مشترک شان می توان به دو نمونۀ عالی با نام های"Potro de Rabia y Miel" و"Soy Gitano" اشاره کرد .
توماتیتو تا هنگامی که کامارون حیات داشت ، به علت ارادت فراوانش به کامارون هیچ اجرای کنسرتي ای بصورت تک نوازی برگزار نکرد . تنها بعد از فوت کامارون بود که وجه دیگری از توانایی های این نوازنده ، با ارائه آلبوم های ارزشمندی چون "Barrio Negro" در سال 1991 و "Guitarra Gitana" در سال 1997 بارورگشت .
توماتیتو توانایی و علاقمندی اش را در مدرن کردن و توسعه گیتار فلامنکو با پرسه هایی در دنیاي جاز لاتین بروز داد. در اين راستا آلبوم "Spain" را در سال 2000 با همکاری پیانیست بزرگ مايكل کامیلو (Michel Camilo) و آلبوم "Paseo de los Castanos" را در سال 2001 با همکاری گیتاریست مشهور جاز ، جرج بنسون (George Benson) ارائه کرد .
وی همچنین با خوانندگان بزرگ دیگر چون دوکِنده (Duquende) در آلبوم "Duquende Con la de Tomatito" و انریکه مورنته در آلبوم های "Omega" و "El Pequeno Reloj" همکاری داشته است .
ضمن اینکه در فیلم "Vengo" به کار گردانی تونی گاتلیف (Tony Gatlif) ، موسیقی توماتیتو را می شنوید . همچنین کارلوس سائورا در فیلم های "Salome" و "Flamenco de Carlos Saura" از هنر این نوازندۀ بزرگ نیز بهره گرفته است .
"Aguadulce" آلبوم ديگري از توماتيتوست كه پر از حس ناب فلامنکو و قطعات برای آواز مي باشد و شنیدنش علاقمندان فلامنکو را سرشار از لذت و خوشی مي نمايد . وی همراه با پاکولوسیا نيزدر آلبوم "Cositas Buenas" پاکو ، یادی از کامارون کرده اند . این آلبوم را نیز دوباره گوش کنید . آخرين آلبوم اين هنرمند پيشرو و توانا ، همكاري مجددي با مايكل كاميلوست بنام "Spain Again" .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر